Dziękujemy za odwiedzenie Nature.com. Wersja przeglądarki, której używasz, ma ograniczoną obsługę CSS. Aby uzyskać najlepsze wrażenia, zalecamy korzystanie z zaktualizowanej przeglądarki (lub wyłączeniem trybu kompatybilności w Internet Explorer). W międzyczasie, aby zapewnić dalsze wsparcie, renderujemy witrynę bez stylów i JavaScript.
Chelsea Wold jest niezależnym dziennikarzem z siedzibą w Hadze w Holandii i autorem Daydream: pilne globalne poszukiwanie toalet.
Specjalistyczne systemy toalet wydobywają azot i inne składniki odżywcze z moczu do stosowania jako nawóz i inne produkty. Kredyt obrazu: MAK/Georg Mayer/EOO Next
Gotland, największa szwedzka wyspa, ma niewielką świeżą wodę. Jednocześnie mieszkańcy zmagają się z niebezpiecznym poziomem zanieczyszczenia z systemów rolnictwa i ścieków, które powodują szkodliwe kwiaty glonów wokół Morza Bałtyckiego. Mogą zabijać ryby i zmusić ludzi do choroby.
Aby pomóc rozwiązać tę serię problemów środowiskowych, wyspa przypina nadzieję na jedną mało prawdopodobną substancję, która je wiąże: ludzki mocz.
Począwszy od 2021 r. Zespół badawczy rozpoczął współpracę z lokalną firmą, która wynajmuje przenośne toalety. Celem jest zebranie ponad 70 000 litrów moczu w ciągu 3 lat w bezwodnych pisurach i dedykowanych toaletach w wielu lokalizacjach w letnim sezonie turystycznym. Zespół pochodził ze szwedzkiego University of Agricultural Sciences (SLU) w Uppsala, która odciągnęła firmę o nazwie Sanitation360. Korzystając z procesu, który opracował naukowcy, wysuszyli mocz w betonowe fragmenty, które następnie zmieścili w proszku i wciśną do granulek nawozowych, które pasują do standardowego sprzętu rolnego. Lokalni rolnicy używają nawozu do uprawy jęczmienia, który jest następnie wysyłany do browarów w celu wyprodukowania piwa, które mogą wrócić do cyklu po konsumpcji.
Prithvi Simha, inżynier chemiczny w SLU i CTO of Sanitation360, powiedział, że celem naukowców jest „wyjście poza koncepcję i zastosowanie w praktyce” ponowne wykorzystanie moczu na dużą skalę. Celem jest dostarczenie modelu, który można naśladować na całym świecie. „Naszym celem jest dla wszystkich, wszędzie, wykonanie tego ćwiczenia”.
W eksperymencie w Gotland, zapłodczonym moczem jęczmieniem (po prawej) z roślinami niezapłodowionymi (środkowymi) i nawozami mineralnymi (po lewej). Zdjęcie: Jenna Senecal.
Projekt Gotland jest częścią podobnego na całym świecie wysiłków w celu oddzielenia moczu od innych ścieków i recyklingu go w produkty takie jak nawóz. Praktyka, znana jako dywersja moczu, jest badana między innymi przez grupy w Stanach Zjednoczonych, Australii, Szwajcarii, Etiopii i Afryce Południowej. Wysiłki te wykraczają daleko poza laboratoria uniwersyteckie. Niekodowane pisuary są podłączone do systemów usuwania piwnicy w biurach w Oregonie i Holandii. Paris planuje zainstalować toalety napierające mocz w ekologizacji 1000 rezydentów, zbudowanej w 14. dzielnicy miasta. Europejska Agencja Kosmiczna umieści 80 toalet w swojej siedzibie Paryża, które rozpoczną działalność w tym roku. Zwolennicy przekierowania moczu twierdzą, że mogą znaleźć zastosowania w miejscach, od prowizorycznych placówek wojskowych po obozy dla uchodźców, zamożne centra miejskie i rozległy slums.
Naukowcy twierdzą, że przekierowanie moczu, jeśli zostanie rozmieszczone na dużą skalę na całym świecie, może przynieść ogromne korzyści dla środowiska i zdrowia publicznego. Wynika to częściowo z faktu, że mocz jest bogaty w składniki odżywcze, które nie zanieczyszczają zbiorników wodnych i mogą być stosowane do zapłodnienia upraw lub w procesach przemysłowych. Simha szacuje, że ludzie wytwarzają wystarczającą ilość moczu, aby zastąpić około jednej czwartej obecnych nawozów azotu i fosforanów na świecie; Zawiera także potas i wiele pierwiastków śladowych (patrz „składniki moczu”). Co najlepsze, nie spłukując moczu w drenażu, oszczędzasz dużo wody i zmniejszasz ciężar starzenia się i przeciążonego systemu kanalizacyjnego.
Według ekspertów w tej dziedzinie wiele elementów przekierowania moczu może wkrótce stać się powszechnie dostępne dzięki postępom w toaletach i strategii usuwania moczu. Istnieją jednak duże przeszkody w podstawowych zmianach w jednym z najbardziej podstawowych aspektów życia. Naukowcy i firmy muszą sprostać niezliczonym wyzwaniom, od poprawy projektowania toalet napędzających mocz po łatwiejsze przetwarzanie moczu i przekształcanie się w cenne produkty. Może to obejmować systemy oczyszczania chemicznego podłączone do poszczególnych toalet lub sprzętu do piwnicy obsługujące cały budynek i świadczenie usług w celu odzyskania i utrzymania powstałego skoncentrowanego lub hartowanego produktu (patrz „od moczu do produktu”). Ponadto istnieją szersze problemy związane z zmianami społecznymi i akceptacją, związane zarówno z różnym stopniem kulturowych tabu związanych z odpadami ludzkimi, jak i głęboko zakorzenionymi konwencjami na temat ścieków przemysłowych i systemów żywnościowych.
Ponieważ społeczeństwo zmaga się z niedoborami energii, wody i surowców dla rolnictwa i przemysłu, przekierowanie moczu i ponowne wykorzystanie jest „głównym wyzwaniem dla zapewnienia sanitaru”, mówi biolog Lynn Broaddus, konsultant ds. Zrównoważonego rozwoju w Minneapolis. . „Gatunek, który stanie się coraz ważniejszy. Minnesota, był byłym prezydentem Federacji Aquatic Federation of Alexandria w stanie Wirginia, światowego stowarzyszenia profesjonalistów jakości wody. „To właściwie coś wartościowego”.
Dawno, dawno temu mocz był cennym towarem. W przeszłości niektóre społeczeństwa używały go do nawożenia upraw, robienia skóry, prania ubrania i robienia prochu. Następnie, na przełomie XIX i XX wieku, nowoczesny model scentralizowanego zarządzania ściekami powstał w Wielkiej Brytanii i rozprzestrzenił się na całym świecie, kulminując tak zwaną ślepotę moczową.
W tym modelu toalety wykorzystują wodę do szybkiego spuszczenia moczu, kału i papieru toaletowego w dół, zmieszanych z innymi płynami ze źródeł domowych, przemysłowych, a czasem burz. W scentralizowanych oczyszczalniach ścieków energooszczędne procesy wykorzystują mikroorganizmy do przetwarzania ścieków.
W zależności od lokalnych zasad i warunków oczyszczalni ścieki zwolnione z tego procesu mogą nadal zawierać znaczne ilości azotu i innych składników odżywczych, a także niektórych innych zanieczyszczeń. 57% światowej populacji w ogóle nie jest połączonych ze scentralizowanym systemem kanalizacyjnym (patrz „ludzkie ścieki”).
Naukowcy pracują nad tym, aby scentralizowane systemy były bardziej zrównoważone i mniej zanieczyszczające, ale zaczynając od Szwecji w latach 90., niektórzy badacze dążą do bardziej podstawowych zmian. Postępy na końcu rurociągu to „kolejna ewolucja tego samego cholernego”, powiedziała Nancy Love, inżynier ds. Środowiska na University of Michigan w Ann Arbor. Połysa moczu będzie „transformacyjny”, mówi. W badaniu 1, który symulował systemy zarządzania ściekami w trzech stanach USA, ona i jej współpracownicy porównali konwencjonalne systemy oczyszczania ścieków z hipotetycznymi systemami oczyszczania ścieków, które kierują mocz i wykorzystują odzyskane składniki odżywcze zamiast nawozów syntetycznych. Szacują, że społeczności z rozrywką moczu mogą zmniejszyć ogólną emisję gazów cieplarnianych o 47%, zużycie energii o 41%, zużycie słodkiej wody o około połowę oraz zanieczyszczenie składników odżywczych ścieków o 64%. Zastosowana technologia.
Jednak koncepcja pozostaje niszowa i w dużej mierze ograniczona do obszarów autonomicznych, takich jak skandynawskie eko-wioski, budynki wiejskie i rozwój na obszarach o niskich dochodach.
Tove Larsen, inżynier chemiczny w szwajcarskim Federalnym Instytucie Nauk i Technologii Wodnej (EAWAG) w Dübendorf, mówi, że znaczna część zaległości jest spowodowana przez same toalety. Po raz pierwszy wprowadzony na rynek w latach 90. i 2000. większość toalet rozdzielających mocz ma przed nimi małą basen, aby zebrać płyn, ustawienie wymagające starannego celowania. Inne projekty obejmują pasy przenośników operowanych na stóp, które pozwalają na odprowadzanie moczu, gdy obornik jest transportowany do pojemnika kompostowego, lub czujniki, które obsługują zawory, aby skierować mocz do osobnego ujścia.
Prototypowa toaleta, która oddziela mocz i wysycha go w proszek, jest testowana w centrali szwedzkiej firmy wodnej i kanalizacyjnej Va Syd w Malmö. Obraz Kredyt: EOO Dalej
Ale w projektach eksperymentalnych i demonstracyjnych w Europie ludzie nie przyjęli ich użycia, powiedział Larsen, narzekając, że są zbyt nieporęczne, śmierdzące i niewiarygodne. „Naprawdę zniechęciło nas temat toalet”.
Obawy te prześladowały pierwsze na dużą skalę korzystanie z toalet rozdzielających mocz, projekt w południowoafrykańskim mieście Ethekwini w 2000 roku. Anthony Odili, który studiuje zarządzanie zdrowiem na Uniwersytecie KwaZulu-Natal w Durbanie, powiedział, że nagłe rozszerzenie granic miejskich po apartheidzie spowodowało przejęcia przez władze złych obszarów wiejskich bez infrastruktury toaletowej i wodnej.
Po wybuchu cholery w sierpniu 2000 r. Władze szybko wdrożyły kilka urządzeń sanitarnych, które spełniły ograniczenia finansowe i praktyczne, w tym około 80 000 suchych toalet odwracających mocz, z których większość jest nadal używana. Mocz spływa do gleby spod toalety, a kał kończy się w magazynie, który miasto opróżniało co pięć lat od 2016 roku.
Odili powiedział, że projekt stworzył bezpieczniejsze urządzenia sanitarne w okolicy. Jednak badania nauk społecznych zidentyfikowały wiele problemów z programem. Pomimo przekonania, że ​​toalety są lepsze niż nic, badania, w tym niektóre badania, w których uczestniczył, później wykazały, że użytkownicy na ogół im nie lubią, powiedział Odili. Wiele z nich jest zbudowanych z materiałów niskiej jakości i jest niewygodne w użyciu. Podczas gdy takie toalety powinny teoretycznie zapobiegać zapachom, mocz w toaletach Ethekwini często kończy się w magazynie kałów, tworząc straszny zapach. Według Odili ludzie „nie mogli normalnie oddychać”. Ponadto mocz praktycznie nie jest używany.
Ostatecznie, według ODIILI, decyzja o wprowadzeniu suchych toalet napędzających mocz była odgórna i nie uwzględniała preferencji ludzi, głównie z powodów zdrowia publicznego. W badaniu 3 z 2017 r. Wykazało, że ponad 95% respondentów Ethekwini chciało uzyskać dostęp do wygodnych, bezwonnych toalet używanych przez zamożnych białych mieszkańców miasta, a wielu planowało je zainstalować, gdy jest to dozwolone. W Południowej Afryce toalety od dawna są symbolem nierówności rasowych.
Jednak nowy projekt może być przełomem w zakresie rozrywki w moczu. W 2017 r., Kierowana przez projektanta Haralda Grundla, we współpracy z Larsen i innymi, austriacka firma projektowa Eoos (odrzucona z Eoos Next) wydała pułapkę na mocz. Eliminuje to potrzebę celowania użytkownika, a funkcja przekierowania moczu jest prawie niewidoczna (patrz „Nowa toaleta”).
Wykorzystuje tendencję wody do przyklejania się do powierzchni (zwanej efektem czajnika, ponieważ działa jak niezręczny kapietowy czajnik), aby skierować mocz z przodu toalety do osobnej dziury (patrz „Jak poddać recyklingowi moczu”). Opracowany z funduszem Fundacji Bill & Melinda Gates w Seattle w Waszyngtonie, który wspierał szerokie przestrzeganie badań nad innowacjami toaletowymi w ustawieniach o niskich dochodach, pułapka na mocz można włączyć do wszystkiego, od wysokiej klasy ceramicznych modeli cokołów po plastikową przysiad. Opracowany z funduszem Fundacji Bill & Melinda Gates w Seattle w Waszyngtonie, który wspierał szerokie przestrzeganie badań nad innowacjami toaletowymi w ustawieniach o niskich dochodach, pułapka na mocz można włączyć do wszystkiego, od wysokiej klasy ceramicznych modeli cokołów po plastikową przysiad. Opracowany z finansowaniem Fundacji Bill & Melinda Gates w Seattle w Waszyngtonie, który wspierał szeroką gamę badań innowacyjnych w toalecie o niskich dochodach, pułapka na mocz można wbudować we wszystko, od modeli z ceramicznymi cokołami przysiadów.garnki. Opracowany z finansowaniem Fundacji Bill & Melinda Gates w Seattle w Waszyngtonie, który wspiera szeroko zakrojone badania dotyczące innowacji w toalecie o niskich dochodach, kolekcjoner moczu może być wbudowany we wszystko, od wysokiej klasy modeli ceramicznych po plastikowe tace przysiadów.Szwajcarski producent Laufen już wypuszcza produkt o nazwie „Save!” Dla rynku europejskiego, chociaż jego koszt jest zbyt wysoki dla wielu konsumentów.
Rada Miasta University of Kwazulu-Natal i Ethekwini testują również wersje toalet z pułapką moczu, które mogą kierować mocz i wypłukać cząstki cząstkowe. Tym razem badanie koncentruje się bardziej na użytkownikach. ODIE jest optymistą, że ludzie wolą nowe toalety napierające mocz, ponieważ lepiej pachną i są łatwiejsze w użyciu, ale zauważa, że ​​mężczyźni muszą usiąść, aby oddać mocz, co jest ogromną zmianą kulturową. Ale jeśli toalety „są również adoptowane i adoptowane przez dzielnice o wysokich dochodach-przez ludzi z różnych środowisk etnicznych-to naprawdę pomoże się rozprzestrzeniać”, powiedział. „Zawsze musimy mieć obiektyw rasowy” - dodał, aby upewnić się, że nie rozwijają czegoś, co jest postrzegane jako „tylko czarne” lub „tylko biedne”.
Separacja moczu jest tylko pierwszym krokiem w transformacji sanitaru. Następną częścią jest zastanowienie się, co z tym zrobić. Na obszarach wiejskich ludzie mogą przechowywać go w VATS, aby zabić wszelkie patogeny, a następnie zastosować na polach uprawnych. Światowa Organizacja Zdrowia przedstawia zalecenia dotyczące tej praktyki.
Ale środowisko miejskie jest bardziej skomplikowane - tutaj produkowana jest większość moczu. Budowanie kilku oddzielnych kanalizacji w mieście nie byłoby praktyczne, aby dostarczyć mocz do centralnej lokalizacji. A ponieważ mocz ma około 95 procent wody, jest zbyt drogi do przechowywania i transportu. Dlatego badacze koncentrują się na suszeniu, koncentracji lub w inny sposób wydobywaniu składników odżywczych z moczu na poziomie toalety lub budynku, pozostawiając wodę za sobą.
To nie będzie łatwe, powiedział Larson. Z punktu widzenia inżynierii „sikanie jest złym rozwiązaniem”, powiedziała. Oprócz wody większość jest mocznik, związek bogaty w azot, który organizm wytwarza jako produkt uboczny metabolizmu białka. Mocznik jest użyteczny sama: wersja syntetyczna jest powszechnym nawozem azotu (patrz wymagania azotowe). Ale jest to również trudne: w połączeniu z wodą mocznik zamienia się w amoniak, co nadaje moczowi charakterystycznego zapachu. Jeśli nie jest włączony, amoniak może wąchać, zanieczyszczać powietrze i usunąć cenny azot. Reakcja ta, katalizowana przez wszechobecny ureazę enzymu, zwana hydrolizą mocznika, może przyjmować kilka mikrosekund, czyniąc ureasę jeden z najbardziej wydajnych enzymów.
Niektóre metody umożliwiają kontynuowanie hydrolizy. Naukowcy EAWAG opracowali zaawansowany proces, który zamienia zhydrolizowany mocz w skoncentrowane roztworze składników odżywczych. Po pierwsze, w akwarium mikroorganizmy przekształcają lotny amoniak w nieulotny azotan amonu, wspólny nawóz. Następnie gorzelnik koncentruje ciecz. Spółka zależna o nazwie VUNA, również z siedzibą w Dübendorfie, pracuje nad komercjalizacją systemu budynków i produktu o nazwie Aurin, który został zatwierdzony w Szwajcarii dla roślin spożywczych po raz pierwszy na świecie.
Inni próbują zatrzymać reakcję hydrolizy, szybkie podniesienie lub obniżenie pH moczu, które zwykle jest neutralne po wydalaniu. Na kampusie University of Michigan Love współpracuje z non -profit Earth Abundance Institute w Brattleboro w stanie Vermont, aby opracować system budynków, który usuwa płynny kwas cytrynowy z odwracania toalet i toalet bezwrożowych. Woda wybucha z urinałów. Mocz jest następnie skoncentrowany przez powtarzające się zamrażanie i rozmrażanie5.
Zespół SLU prowadzony przez zwycięzców inżyniera środowiska Bjorn na wyspie Gotland opracował sposób na wysuszenie moczu w solidne mocznik zmieszany z innymi składnikami odżywczymi. Zespół ocenia swój najnowszy prototyp, wolnostojąca toaleta z wbudowaną suszarką, w siedzibie szwedzkiej firmy kanalizacyjnej Va Syd w Malmö.
Inne metody są ukierunkowane na poszczególne składniki odżywcze w moczu. Można je łatwiej zintegrować z istniejącymi łańcuchami zaopatrzenia dla nawozów i chemikaliów przemysłowych, mówi inżynier chemiczny William Tarpeh, były doktorant w Love's, który jest obecnie na Uniwersytecie Stanford w Kalifornii.
Powszechną metodą przywracania fosforu z zhydrolizowanego moczu jest dodanie magnezu, co powoduje wytrącanie nawozu zwanego sturuwitem. Tarpeh eksperymentuje z granulkami materiału adsorbentowego, które mogą selektywnie usuwać azot jako amoniak6 lub fosfor jako fosforan. Jego system wykorzystuje inny płyn zwany regenerantem, który przepływa przez balony po ich wyczerpaniu. Regenerant przyjmuje składniki odżywcze i odnawia piłki na następną rundę. Jest to metoda pasywna o niskiej technologii, ale komercyjne regeneracja są szkodliwe dla środowiska. Teraz jego zespół stara się tworzyć tańsze i bardziej przyjazne dla środowiska produkty (patrz „Zanieczyszczenie przyszłości”).
Inni badacze opracowują sposoby generowania energii elektrycznej poprzez umieszczenie moczu w drobnoustrojowych ogniwach paliwowych. W Kapsztadzie w Południowej Afryce inny zespół opracował metodę tworzenia niekonwencjonalnych cegieł budowlanych przez mieszanie moczu, piasku i bakterii wytwarzających ureazę w pleśń. Zwapniają się w dowolny kształt bez strzelania. Europejska Agencja Kosmiczna uważa mocz astronautów za zasób budowania mieszkań na Księżycu.
„Kiedy myślę o szerokiej przyszłości recyklingu moczu i recyklingu ścieków, chcemy móc wyprodukować jak najwięcej produktów”, powiedział Tarpeh.
Gdy naukowcy realizują szereg pomysłów na utowarowienie moczu, wiedzą, że jest to bitwa pod górę, szczególnie dla zakorzenionej branży. Firmy nawozowe i spożywcze, rolnicy, producenci toalet i organy regulacyjne powoli wprowadzają znaczące zmiany w swoich praktykach. „Jest tu dużo bezwładności” - powiedział Simcha.
Na przykład na University of California, Berkeley, instalacja badań i edukacji Laufen Save! Obejmuje to wydatki na architektów, budowanie i przestrzeganie przepisów miejskich - i to jeszcze nie zostało zrobione, powiedział Kevin Ona, inżynier ds. Środowiska, który obecnie pracuje na West Virginia University w Morgantown. Powiedział, że brak istniejących kodów i przepisów wywołuje problemy związane z zarządzaniem obiektami, więc dołączył do grupy, która opracowała nowe kody.
Część bezwładności może wynikać z strachu przed oporem kupującym, ale ankieta w 2021 r. W 16 krajach 7 wykazała, że ​​w miejscach takich jak Francja, Chiny i Uganda chęć spożywania żywności o zmęczeniu moczu była blisko 80% (patrz, czy ludzie je zjesz? ”).
Pam Elardo, która kieruje administracją ścieków jako zastępca administratora New York City Environmental Protection Agency, powiedziała, że ​​wspiera innowacje, takie jak przekierowanie moczu, jak kluczowe cele jej firmy są dalsze zmniejszenie zasobów zanieczyszczenia i recykling. Oczekuje, że dla miasta takiego jak Nowy Jork najbardziej praktyczna i opłacalna metoda przekierowywania moczu będzie systemy poza siecią w modernizacji lub nowych budynkach, uzupełnione przez operacje konserwacyjne i windykacyjne. Jeśli innowatorzy mogą rozwiązać problem, „powinni pracować”, powiedziała.
Biorąc pod uwagę te postępy, Larsen przewiduje, że masowa produkcja i automatyzacja technologii przekierowania moczu mogą nie być daleko. Poprawi to uzasadnienie biznesowe tego przejścia do gospodarki odpadami. Powiedziała, że ​​przekierowanie moczu „jest odpowiednią techniką”. „Jest to jedyna technologia, która może rozwiązać problemy z jedzeniem w domu w rozsądnym czasie. Ale ludzie muszą podjąć umysły. ”
Hilton, SP, Keoleian, GA, Daigger, GT, Zhou, B. & Love, Ng Environ. Hilton, SP, Keoleian, GA, Daigger, GT, Zhou, B. & Love, Ng Environ.Hilton, SP, Keoleyan, GA, Digger, GT, Zhou, B. and Love, Ng Environ. Hilton, SP, Keoleian, GA, Daigger, GT, Zhou, B. & Love, Ng Environ。 Hilton, SP, Keoleian, GA, Daigger, GT, Zhou, B. & Love, Ng Environ。Hilton, SP, Keoleyan, GA, Digger, GT, Zhou, B. and Love, Ng Environ.nauka. technologia. 55, 593–603 (2021).
Sutherland, K. i in. Opróżnianie wrażeń z napędowej toalety. Faza 2: Wydanie planu walidacji Ethekwini City UDDT (University of KwaZulu-Natal, 2018).
Mkhize, N., Taylor, M., Udert, KM, Gounden, TG & Buckley, Caj Water Sanit. Mkhize, N., Taylor, M., Udert, KM, Gounden, TG & Buckley, Caj Water Sanit.Mkhize N, Taylor M, Udert KM, Gounden TG. i Buckley, Caj Water Sanit. Mkhize, N., Taylor, M., Udert, KM, Gounden, TG & Buckley, Caj Water Sanit。 Mkhize, N., Taylor, M., Udert, KM, Gounden, TG & Buckley, Caj Water Sanit.Mkhize N, Taylor M, Udert KM, Gounden TG. i Buckley, Caj Water Sanit.Exchange Management 7, 111–120 (2017).
Mazzei, L., Cianci, M., Benini, S. & Ciurli, S. Angew. Mazzei, L., Cianci, M., Benini, S. & Ciurli, S. Angew. Mazzei, L., Cianci, M., Benini, S. & Churli, S. Angue. Mazzei, L., Cianci, M., Benini, S. & Ciurli, S. Angew。 Mazzei, L., Cianci, M., Benini, S. & Ciurli, S. Angew。 Mazzei, L., Cianci, M., Benini, S. & Churli, S. Angue.Chemiczny. Międzynarodowy Paradise English. 58, 7415–7419 (2019).
Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, Ng Acs Est Engg. Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, Ng Acs Est Engg. Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, Ng Acs Est Engg. Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, Ng Acs Est Engg. Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, ng acs est engg。 Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, Ng Acs Est Engg. Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, Ng Acs Est Engg. Noe-Hays, A., Homeyer, RJ, Davis, AP & Love, Ng Acs Est Engg.https://doi.org/10.1021/access.1c00271 (2021 г.).