Pakiety lodowe w Oceanie Arktycznym spadło na drugi najniższy poziom od czasu rozpoczęcia obserwacji satelitarnych w 1979 r., Powiedzieli w poniedziałek naukowcy rządu USA.
Do tego miesiąca tylko raz w ciągu ostatnich 42 lat zamrożona czaszka Ziemi pokrywa mniej niż 4 miliony kilometrów kwadratowych (1,5 miliona mil kwadratowych).
Arktyka może doświadczyć swojego pierwszego bez lodu latem już w 2035 r., Naukowcy donosili w zeszłym miesiącu w czasopiśmie Nature Climate Change.
Ale cały ten topniejący śnieg i lód nie podnosi bezpośrednio poziomu morza, podobnie jak topiące kostki lodu nie rozlewa szklanki wody, co nasuwa niezręczne pytanie: kogo to obchodzi?
Trzeba przyznać, że jest to zła wiadomość dla niedźwiedzi polarnych, które według ostatnich badań są już na drodze do wyginięcia.
Tak, z pewnością oznacza to głęboką transformację ekosystemów morskich regionu, od fitoplanktonu po wieloryby.
Jak się okazuje, istnieje kilka powodów, aby martwić się skutkami ubocznymi kurczącego się arktycznego lodu morskiego.
Być może najbardziej fundamentalnym pomysłem, jak twierdzą naukowcy, jest to, że kurczenie się piasek lodowych jest nie tylko objawem globalnego ocieplenia, ale także siłą napędową.
„Usunięcie lodu morskiego ujawnia ciemny ocean, który tworzy silny mechanizm sprzężenia zwrotnego”, powiedział AFP geofizyk Marco Tedesco z Columbia University Earth Institute.
Ale kiedy powierzchnia lustra została zastąpiona ciemnoniebieską wodą, mniej więcej ten sam procent energii cieplnej Ziemi zostało wchłonięte.
Nie mówimy tutaj o strefie: różnica między średnim minimum pokrywy lodowej w latach 1979–1990, a najniższym zarejestrowanym dziś punktem wynosi ponad 3 miliony kilometrów kwadratowych - dwa razy większe niż Francja, Niemcy i Hiszpania łącznie.
Oceany już pochłaniają 90 procent nadmiaru ciepła wytwarzanego przez antropogeniczne gazów cieplarnianych, ale ma to koszt, w tym zmiany chemiczne, masywne fale ciepła morskie i umierające rafy koralowe.
Złożony system klimatyczny Ziemi obejmuje połączone prądy oceaniczne napędzane wiatrem, pływami i tak zwanym krążeniem termohalinowym, napędzanym zmianami temperatury („ciepła”) i stężenia soli („solanka”).
Nawet niewielkie zmiany w przenośniku oceanicznym (który przemieszcza się między biegunami i rozciąganiem wszystkich trzech oceanów) mogą mieć niszczycielski wpływ na klimat.
Na przykład, prawie 13 000 lat temu, gdy Ziemia przeszła z epoki lodowcowej do okresu międzyglacjalnego, który pozwolił naszemu gatunkowi rozwój, globalne temperatury nagle spadły o kilka stopni Celsjusza.
Dowody geologiczne sugerują, że spowolnienie krążenia termohalinowego spowodowane masywnym i szybkim napływem zimnej słodkiej wody z Arktyki jest częściowo winne.
„Świeża woda z topniejącego lodu morskiego i naziemnego w Grenlandii zakłóca i osłabia strumień Zatoki”, część przenośnika, który płynie w Oceanie Atlantyckim, powiedział badacz Xavier Fettweiss z University of Liege w Belgii.
„Właśnie dlatego Europa Zachodnia ma łagodny klimat niż Ameryka Północna na tej samej szerokości geograficznej”.
Ogromny pokrywy lodowe na ziemi na Grenlandii straciło w zeszłym roku ponad 500 miliardów ton czystej wody, z których wszystkie wyciekły do ​​morza.
Rekordowa kwota jest częściowo spowodowana rosnącymi temperaturami, które rosną o dwa razy więcej niż w Arktyce niż reszta planety.
„Kilka badań wykazało, że wzrost w letnich wzlotach arktycznych wynika częściowo z minimalnego zakresu lodu morskiego”, powiedział AFP FettWiss.
Według badań opublikowanych w czasopiśmie Nature w lipcu obecna trajektoria zmian klimatu i początek letniego letniego, zgodnie z definicją międzyrządowego panelu klimatu o zmianach klimatu, wynosi mniej niż 1 milion kilometrów kwadratowych. Pod koniec wieku niedźwiedzie rzeczywiście umrą z głodu.
„Globalne ocieplenie indukowane przez człowieka oznacza, że ​​niedźwiedzie polarne mają coraz mniej lodów morskich latem”, powiedział AFP główny autor badania Stephen Armstrup, główny naukowiec z Polar Bears International.